Błogosławiony ksiądz Bolesław Strzelecki urodził się 10 czerwca 1896 roku w miejscowości Poniemoń na Suwalszczyźnie. Wychowywał się w Kuźni, parafia Jastrząb. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu i tam otrzymał 21 grudnia 1918 roku święcenia kapłańskie. Był diakonem, potem wikariuszem w Parafii św. Michała w Ostrowcu. W latach 1919-1923 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał doktorat w zakresie prawa kanonicznego. Całe swoje kapłańskie życie związał z Radomiem.
Od 4 września 1924 roku był prefektem Szkoły Handlowej Stowarzyszenia Kupców Polskich, obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych. W roku 1930 poświęcił pierwszy sztandar szkoły z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej. Uczył w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim oraz w Państwowej Szkole Przemysłowej. Podczas swojej pracy pedagogicznej widać było wielkie zatroskanie ks. Bolesława o swoich uczniów: kupował a następnie rozdawał im Ewangelie i Dzieje Apostolskie, książeczki do nabożeństwa czy różance. Jedna z jego uczennic tak wspominała postać ks. Strzeleckiego: „Był wspaniałym nauczycielem, wspaniałym wychowawcą. Krzewił w nas głęboką religijność. Ks. Strzelecki promieniował głęboką miłością do Boga i Ojczyzny. I to nie było teoretyczne.”Wśród wielu form działalności bł. ks. Bolesława o których warto wspomnieć była jego działalność jako kapelana Związku Harcerstwa Polskiego w Oddziale Radomskim. Pracował jako członek zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża oraz zarządów wielu stowarzyszeń kulturalnych i oświatowych. Innym polem jego pracy było również więzienie, gdzie posługiwał jako kapelan.
W lipcu 1920 r. w związku z wojną polsko – sowiecką, ks. Bolesław został mianowany kapelanem wojskowym i pozostawał w służbie czynnej. Był kapelanem 72 Pułku Piechoty w stopniu majora. Jego zadaniem było organizowanie duszpasterstwa w jednostkach wojskowych. W późniejszym okresie był kapelanem rezerwy. Udzielał się również społecznie za co w 1929 roku został odznaczony Orderem Polonia Restituta V Klasy. W 1935 roku został mianowany rektorem kościoła Św. Trójcy. Warto również wspomnieć, że w 1939 r otaczał opieką duszpasterską kościół garnizonowy w Radomiu. 15 lipca 1940 roku został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego na Glinicach, gdzie natychmiast zorganizował kuchnię dla biednych. Mówił do księży: „I ty kapłanie masz dbać o innych”. Zyskał opinię “świętego Franciszka z Radomia “. Troska o innych przejawiała się w całej jego posłudze kapłańskiej. Był płomiennym kaznodzieją, głosił piękne i patriotyczne kazania, w których wzywał do miłości Polski. Bardzo często poruszał także temat miłosierdzia Bożego.
Był gorącym patriotą. Z chwilą wybuchu II wojny światowej podnosił innych na duchu, wskazywał na Boga jako niezawodnego opiekuna, ułatwiał ucieczkę jeńcom wojennym, opiekował się biednymi dziećmi. W uroczystość Trzech Króli 1941 roku mówił w kazaniu: „… tak jak spotkała kara Boża biblijnego Heroda, tak dosięgnie ona również i dzisiejszych Herodów….” oraz „… trzeba wierzyć w powstanie narodu polskiego”. Wypowiedzenie tych słów było aktem wielkiej odwagi. Następnego dnia rano ks. Bolesław został aresztowany. Aresztowano go po Mszy Świętej, gdy rozpoczął rozdawać chleb i inne produkty najbiedniejszym, ustawionym w długiej kolejce. Aresztowano go „za nadużycie ambony” i przewieziono do budynku policji bezpieczeństwa przy ul. Kościuszki 6, gdzie był wielokrotnie przesłuchiwany i torturowany. 5 kwietnia 1941 roku wywieziono go do obozu koncentracyjnego Auschwitz w Oświęcimiu (Nr obozowy 13002). W obozie koncentracyjnym wypełniał dzieła miłosierdzia – podtrzymywał współwięźniów na duchu i dzielił się z innymi swoimi racjami żywnościowymi. W obozie miał przezwisko „głodomór”, gdyż żebrał o chleb dla innych. Wyczerpany nadludzką pracą, głodem i na skutek pobicia zmarł w szpitalu obozowym 2 maja 1941 r. w wigilię Matki Bożej Królowej Polski. Zmarł w opinii świętości i męczeństwa, miał 45 lat. Ciało Błogosławionego ks. Bolesława spalono w krematorium. Współwięzień księdza Bolesława napisał: „Ubył nam towarzysz w walce ze złem, ksiądz, który nie tylko słowo Boże, ale i każdy zdobyty kęs chleba niósł między nas. Chleb ten na równi ze słowem Bożym podnosił zwątpiałe głowy do góry. Nawet w Oświęcimiu ksiądz Strzelecki kazał wierzyć w człowieczeństwo”.
Dnia 13 czerwca 1999 roku w Warszawie Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił księdza Bolesława Błogosławionym – w grupie 108 heroicznych świadków wiary, męczenników nazizmu.
Mieszkańcy Radomia pielęgnują pamięć o Błogosławionym Bolesławie Strzeleckim.
W 1950 roku w kościele na Glinicach umieszczono tablicę pamiątkową. W kościele znajduje się ołtarz z obrazem jego postaci, w dniu śmierci swojego proboszcza parafia organizuje pielgrzymkę do byłego obozu koncentracyjnego Auschwitz w Oświęcimiu. Błogosławiony ma swoje miejsce w radomskiej katedrze, w kaplicy męczenników w Licheniu, w krypcie męczenników w Kałkowie-Godowie. Ks. Strzelecki jest patronem Caritas Diecezji Radomskiej – Jadłodajni oraz Parafialnych i Szkolnych Kół Caritas. W 1998 roku Biskup Edward Materski powołał do istnienia Dzieło im. Sługi Bożego ks. Bolesława Strzeleckiego, do którego zadań należy pomoc osobom chorym, zwłaszcza dzieciom potrzebującym skomplikowanych i kosztownych operacji. W dawnym mieszkaniu Męczennika od 2015 roku ma swoją siedzibę Katolicki Ośrodek Adopcyjny. W 2011 roku w 70-tą rocznicę śmierci odsłonięto tablicę pamiątkową w Kaplicy Św. Maksymiliana w Radomskim Kościele Garnizonowym. Tablica została poświęcona przez bp Henryka Tomasika ordynariusza diecezji radomskiej, który ukazywał młodzieży błogosławionego księdza jako wzór i podkreślał, że „ratował człowieczeństwo w piekle na ziemi”.
Na podstawie książki: Ks. Albert Warso „Radomski Święty Franciszek” oraz materiałów opracowanych przez panią mgr Bożenę Błaszczyk – Ziętek